رسم فنی یکی از مواردیست که غالب مهندسین فنی ملزم به گذراندن آن هستند، البته ممکن است در عمل شما هیچگاه به کاربرد این واحد درسی پی نبرید! با این وجود با توجه به ساختار قدیمی نظام آموزش، مهندسین در دانشگاه ها و تکنسین ها در مراکز آموزشی مجبور به گذراندن این واحد درسی می باشند.

رسم فنی چیست

ترسیم فنی، زبان ترسیمی بین المللی است که با آن می توان به ترسیم ابعاد پرداخت و نیز سایر خصوصیات جسمی را بیان کرد.​ درسی که پیش روی شما قرار دارد، “ترسیم فنی و نقشه کشی” سابقۀ طولانی در رشته های معماری و عمران دارد. امروزه با توجه به پیشرفت علم در زمینۀ ساختمان سازی، نیازمند به روز رسانی اطلاعات در زمینۀ نقشه کشی هستیم. نقشه کشی علمی است جالب، چه از نظر عملی و چه از نظر هنری. در صنعت طراحان و مهندسان برای بیان و ثبت طرح ها و نظریات خود و همچنین برای ارائه و انتقال آنها به کارخانه های سازنده و اجرا کننده از این زبان استفاده می کنند.

تاریخچه رسم فنی

همزمان با ساخت سرپناه توسط انسان اولیه، که معماری نیز آغاز شده‌بود، طراحی ساختمان نیز عنوان شد. طراحی ساختمان نیاز به تهیهٔ نقشه و تعبیر و تفسیر و خواندن نقشه می‌داشت.

مصریان برای اندازه‌گیری فواصل افقی میان دو نقطه از ابزارهایی چون طناب، ترازو گونیا و بعدها خط‌کش و پرگار استفاده کردند. ساختار چهارگوش منظم هرم بزرگ جیزه در مصر (2700 پیش از میلاد) خبر از وجود نقشه‌کشی در آن دوران می‌دهد.

همچنین بناهای به جا مانده در ایران باستان چون زیگورات چغازنبیل و تخت‌جمشید نیز نشان از وجود نقشه‌کشی در ایران باستان است. ایرانیان باستان جایگاه به سزایی در پایه‌گذاری دانش نقشه‌برداری در جهان داشته‌اند. اکتشافات دریایی در دوران گذشته و توانایی تعیین عرض جغرافیایی همگی نشان از این دارند. هرچند برای تعیین طول جغرافیایی با دشواری مواجه بودند. برای سفرها در آن دوران به نقشه نیاز بوده‌است، که این نقشه‌ها معمولاً بدون توجه به فواصل رسم می‌شده‌اند.

دانشمندان ایرانی با بهره از استرلاب، عرض جغرافیایی و با کاربرد ساعت آبی، طول جغرافیایی را اندازه‌گیری می‌کردند. ابوریحان بیرونی دانشمند بزرگ ایرانی پیرامون روش‌های اندازه‌گیری نجومی و فواصل میان شهرها، مطالعات فراوانی انجام داد. در گذشته نقشه‌برداران برای مشخص کردن فاصله و زاویه وسایلی ساخته بودند که از جمله اولین‌های آن‌ها می‌توان به ریسمان اشاره کرد. برای مشخص کردن تراز افقی از تراز (ترازهای گوناگون در طول تاریخ) استفاده می‌شد. کهن‌ترین این ترازها، تراز آبی بوده‌است که گونهٔ امروزی آن همان شیلنگ‌تراز است که امروزه به کار می‌رود.

پیشرفت در تهیهٔ نقشه‌ها تا سدهٔ 16 میلادی رشد چندانی نداشته‌است. از سدهٔ 16 به بعد نقشه‌ها دقیق‌تر و علمی‌تر شدند. در زمان ناپلئون (سال 1798 میلادی) مهندسی فرانسوی به نام گاسپارد مونژ کتابی به نام هندسهٔ ترسیمی را نوشت که این کتاب اساس و پایهٔ نقشه‌کشی فنی قرار گرفت. از او به عوان بنیان‌گذار نقشه‌کشی نوین (مدرن) یاد می‌شود.

راستی! برای دريافت مطالب جديد در پیج اینستاگرم PowreEn عضو شويد.